നീ
രാഗാര്‍ദ്രയാം നിലാവിന്റെ
ചുണ്ടിലൂറിയ ലഹരി
നുകര്ന്നുന്മത്തനായ്
വീണുറങ്ങവേ
കൃഷ്ണ മണികളാല്‍
വഴിച്ചൂട്ടു തീര്ത്തു-
ദയസൂര്യന്റെയൂര്‍ജ്ജ-
മെന്‍ സിരകളീല്‍
ലയിപ്പിച്ച കന്യകേ.
ഉഷ്ണ വാതങ്ങളില്‍
ചുട്ടുപൊള്ളുന്നൊരെന്‍
കാലടികളില്‍
ഇടവപ്പാതിതന്‍
തീര്‍ത്ഥ പ്രവാഹമായ്
പെയ്തു തീരുന്നു നീ.
രജസ്വലയാം
മണ്ണിന്റെ ഗന്ധവും
രതി ജ്വാലയാകുമീ
യാമിനിതന്‍ സൌഭാഗ്യവും
നീലക്കുറിഞ്ഞികള്‍ പൂക്കുന്ന
താഴ്വരകളില്‍
നറു പുഞ്ചിരി തൂകി നീ
മഞ്ഞ മണല്‍ ക്കാടുകളില്‍
ഒറ്റ തെറ്റിയ വേളയില്‍
സ്വര്‍ഗ്ഗവാനിന്റെ
മേലാപ്പുമായ് വന്ന്
വിസ്മയം നല്കി
വന്നൊരപ്സരകന്യകേ...
ചുണ്ടിലൂറിയ ലഹരി
നുകര്ന്നുന്മത്തനായ്
വീണുറങ്ങവേ
കൃഷ്ണ മണികളാല്‍
വഴിച്ചൂട്ടു തീര്ത്തു-
ദയസൂര്യന്റെയൂര്‍ജ്ജ-
മെന്‍ സിരകളീല്‍
ലയിപ്പിച്ച കന്യകേ.
ഉഷ്ണ വാതങ്ങളില്‍
ചുട്ടുപൊള്ളുന്നൊരെന്‍
കാലടികളില്‍
ഇടവപ്പാതിതന്‍
തീര്‍ത്ഥ പ്രവാഹമായ്
പെയ്തു തീരുന്നു നീ.
രജസ്വലയാം
മണ്ണിന്റെ ഗന്ധവും
രതി ജ്വാലയാകുമീ
യാമിനിതന്‍ സൌഭാഗ്യവും
നീലക്കുറിഞ്ഞികള്‍ പൂക്കുന്ന
താഴ്വരകളില്‍
നറു പുഞ്ചിരി തൂകി നീ
മഞ്ഞ മണല്‍ ക്കാടുകളില്‍
ഒറ്റ തെറ്റിയ വേളയില്‍
സ്വര്‍ഗ്ഗവാനിന്റെ
മേലാപ്പുമായ് വന്ന്
വിസ്മയം നല്കി
വന്നൊരപ്സരകന്യകേ...
No comments:
Post a Comment