ഇലകള്‍ പൊഴിയുമ്പോള്‍
അകാലത്തില്‍ പൊലിഞ്ഞ
പരാജിതന്റെ ഒരിതള്‍
വേനല്‍ മഴയുടെ ഹ്രസ്വസ്വപ്നങ്ങളിലേക്ക്‌
മിഴി തുറക്കുന്നു
അസ്ഥികൂടങ്ങളും പച്ചിലകളും ഇണചേരുന്ന
നിലാവിന്റെ തുരുത്തില്‍
ഒറ്റുകാരന്റെ കാവല്‍മാടത്തില്‍ നിന്നും
ഒരു ശലാക പതിക്കുന്നു
ശ്മശാനത്തില്‍ ഒറ്റപ്പെട്ട ചെമ്പകമൊട്ട്‌
മ്ര്^തമോഹങ്ങളുടെ കണക്കെടുക്കുന്നു
ചടുലമാടുന്ന നിഗൂഢമനസ്സുകളില്‍
വിധിവിളംബര മുഹൂര്‍ത്തത്തിലെ
തീപ്പെട്ട വാക്കുകള്‍ മുറിഞ്ഞു വീഴുന്നു
ചന്തയിലൊരു പെണ്ണ്‌ കരഞ്ഞില്ലാതാവുന്നത്‌
ഞാന്‍ കണ്ടതേയില്ല
മൊഴിമാറ്റിപ്പറയുന്ന നടപ്പുകാലത്തിന്റെ
മറിമായങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞതേയില്ല
കടപുഴകുന്ന വംശവ്ര്^ക്ഷങ്ങള്‍
കടലിലേക്കു തന്നെ ചേരട്ടെ
കരള്‍കൊത്താന്‍ വന്ന കഴുകന്മാരൊക്കെ
കാറ്റിന്റെ കൈകളില്‍ തന്നെ തീരട്ടെ
ജ്വരമാവേശിച്ച മൂര്‍ത്തികള്‍
ദക്ഷിണായനങ്ങള്‍ ചവിട്ടുമ്പോള്‍
തിരക്കൊഴിഞ്ഞ കൂടാരങ്ങളില്‍
അവശേഷിച്ചത്‌
മടങ്ങിപ്പോയവരുടെ നെടുവീര്‍പ്പുകള്‍ മാത്രം
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment